اثربخشی آموزش مهارت‌های زندگی بر سازگاری زناشویی. سعد اله دارابی مجید کاظمی اصل محمدحسین مسعودی

چکیده این مقاله باهدف بررسی اثربخشی آموزش مهارت‌های زندگی برافزایش سازگاری زناشویی انجام شده است. همچنین به بررسی اقدامات مشاوره‌ای در زمینه آموزش‌های مهارت‌های زندگی در بهبود روابط میان زوجین و افزایش سازگاری آنان در زمینه زندگی مشترک پرداخته است. روش:پژوهش با توجه به اهداف و ماهیت آن شبه آزمایشی با پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بود که افراد گروه آزمایش شرکت‌کننده در این طرح تحت آموزش مهارت‌های زندگی طی 10 جلسه 75 دقیقه‌ای قرار گرفتند. ابزارهای اندازه‌گیری شامل برگه مشخصات جمعیت شناختی زوجین و پرسشنامه سازگاری زناشویی (لاک – والاس) بود که در دو نوبت قبل از آموزش و بعد از آموزش استفاده ‌شده است. جامعه آماری شامل کلیه زوجین مراجعه‌کننده به مرکز مشاوره بهزیستی استان قم در سال 1392 می‌باشد که با مشکلات سازگاری با یکدیگر و اختلافات خانوادگی به مرکز مراجعه نموده‌اند. حجم نمونه 60 زوج به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل مورد مطالعه قرار گرفتند. داده‌های جمع‌آوری‌ شده با روش آزمون در گروه‌های وابسته و با استفاده از نرم‌افزار spss مورد تجزیه ‌و تحلیل قرار گرفته است. یافته‌ها نشان داد که آموزش مهارت‌های زندگی می‌تواند در افزایش سازگاری زناشویی زوجین مؤثر بوده و باعث احساس مثبت در زندگی مشترک شود. آموزه‌های مهارت‌های زندگی بر مفاهیم نوع‌ دوستانه‌ای همچون مهارت همدلی، ارتباط موثّر و شیوه درک متقابل تأکید می‌ورزند. در واقع اهداف آموزشی زندگی در زمینه کاهش تأثیر متغیر مدت ازدواج و تفاوت سنی زوجین و در نهایت افزایش اثربخشی آموزش مهارت‌های مذکور در سازگاری زوجین می‌باشد.